اواخر سال 1970 اصطلاح “ترک مویی” موجی از وحشت را رقم زد که مقیاس آن کمی کمتر از ورشکستگی بانکی 1929 در امریکا بود. کسی از دیواره پائین نپرید و هر چند دهها سال است کسی آنرا ندیده و تک حادثه ایی که مسبب آن ترک مویی باشد شنیده نشده اما ترس از این ترکهایی تقریبا نامرئی ادامه دارد.
ترکهای مویی در کارابینهای کوینارد که حالا دهها سال عمر دارند پدیدار شد. این ترکها در سوراخ ایجاد شده برای پین دروازه کارابین ظاهر شدند که میتوانستید آنرا واضح ببینید. این نوع ترک یک ایراد در تولید بود که اصلاح گردید، اما داشتان از نسلی به نسل دیگر بوسیله تلفن نارگیلی مان (منظور کله خودمان هست. مترجم.) منتقل شد، که در بازگویی آن داستان تغییراتی میکرد و این باعث میشد وقتی داستان را میگرفتیم و پائین می آمدیم متوجه اصل آن نشویم. معمولا داستان در مورد افتادن ابزاری بود که یک جورایی ترکهای مویی نامرئی برداشته بوده. خوب آلومینیوم که ابزار سنگنوردی را از آن می سازند فلز نرمی هست. یک چکش بردارید و روی کارابین بکوبید تا ببینید آیا اصلا ترک بر می دارد یا نه! ما امروز به اینجا رسیدیم.
نگران ترکهای مویی نباشید. نگران وضعیت اقتصادی باشید که مجبورتان میکند در اتومبیلتان زندگی کنید مگر اینکه قبول کنید “کیسه زباله ایی” داخل ون اسپرینتر هستید. فقیر باشید یا ثروتمند، مشکلی که در خرید ابزار دست دوم دارید درست مثل این است که ته مانده غذای یکی دیگر را بخورید. اگر فروشنده دوست مورد اعتمادتان هست شاید ابزار هم خوب باشد. عقلتان را به کار بیندازید، فقط دارم در مورد ابزار سفت و سختی مثل شفت، فرند و کارابینها حرف میزنم. من بجای استفاده از طناب دست دوم یکی دیگر ترجیح میدهم لباس زیر یکی دیگر را بپوشم.
تا بعد!
این مطلب در مجله Rock and Ice شماره 247 (ژانویه 2018) چاپ شده.
ترجمه و تالیف از سلمان محمدی
منبع:
http://rockandice.com/climbing-gear-tips/are-micro-fractures-real
