آیا نیازی به دورانداختن کارابین های زمین‌خورده هست؟
مطالعه فروم های تخصصی که در نقاط مختلف دنیا فعالیت می‌کنند باعث می شه که اطلاعات تخصصیمون هرروز جدیدتر بشه و با مطالب تازه‌تری آشنا بشیم. به همین خاطر سعی میشه در این مجله هر دفعه از جدیدترین اطلاعات روز دنیا برای شما مطالبی ترجمه بشه.
در این شماره در مورد اینکه واقعاً آیا باید کارابین هایی که سقوط داشته‌اند را مجدداً استفاده کرد بحثی را باز در فروم OzCanyons و canyons آقای تیم والمر سؤالی پیغامی را با این عنوان مطرح می‌کند:
When should you retire carabiners after a fall
چه موقع باید کارابین را بعد از سقوط دور انداخت؟”
ترجمه پیغام ایشون در زیر آورده شده:
سلام دوستان
فکر کنم این‌یکی جالب باشه. آقای بی ژورن تحقیقاتی در مورد تجربیات اساتید فن درباره تأثیر سقوط بر روی استحکام کارابین انجام داده که تحقیقات آقای ریچارد دیلانی هم شامل اون می شه. می تونید این مقاله رو در آدرس زیر بخونید:
دریکی از این فروم ها آقای تیم والمر از دره نوردان استرالیا پیغامی می ذاره به مضمون زیر:
به‌وضوح سازندگان کارابین ها توصیه می‌کنند که بعد از سقوط کارابین را دور بی اندازید و همه از این موضوع به‌عنوان عاملی جهت رعایت ایمنی یاد می‌کنند، اما جالبه که بدونید آزمایش‌ها چیز دیگه ای رو ثابت کرده.
همچنین ایجاد میکروترک هایی که با چشم قابل‌مشاهده نیستند اما باعث تضعیف ساختار کارابین می‌شوند نیز بر این شک افزوده است. اگر از شما کسی خلاف این موضوع رو دیده خوشحال می شم بشنوم.
ترجمه این مقاله به شرح زیره:
آسیب کارابین ها اغلب موضوع بحث‌برانگیزی می‌باشند و با توجه به اهمیت آن‌ها بر آن شدیم تا تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام دهیم.
در ابتدا اجازه دهید به چند آزمایش ویژه که در این زمینه انجام‌شده نگاهی بی اندازیم. اساساً تمام این تست‌ها به افتادن کارابین هایی از ارتفاع بلند و سپس تحت تست‌های صنعتی قرار گرفتن محدود می‌شوند. خلاصه‌ای از این گزارش‌ها به‌صورت زیر است.
آقای کریس هارمستون مدیر کنترل کیفیت شرکت بلک دیاموند می گوید: “من صدها کارابین استفاده‌شده، دور انداخته‌شده و زمین‌خورده را (حتی بعضی از این کارابین ها از دیواره سالاث در ال کاپیتان به ارتفاع 3000 فوت یا 1000 متر افتاده بودند) تست کرده‌ام. هرگز در مورد آن‌ها مشکلی ندیدم مگر اینکه آسیب قابل‌مشاهده‌ای در کارابین دیده باشم. باوجوداینکه این موضوع مقداری اطمینان‌بخش است اما هرگز به شما این اجازه را نمی‌دهد که کارابینی را که از ارتفاع زیادی افتاده مجدداً استفاده کنید. بلافاصله کارابینی را که کج شده، شیار عمیقی برداشته یا دهانه آن به‌درستی کار نمی‌کند. (اگه دیواره سالاث رو ندیدین می تونید یه کلیپ از اون در این آدرس ببینید).
تصویر یک: نقطه ضربه در کارابین وایلدکانتری که از ارتفاع 255 متری روی سطح سختی انداخته‌شده است (عکس از ریچارد دلانی)
نزدیک خونه در کاتومبا تستی رو انجام دادیم که نتایج جالبی رو به دنبال داشت. ریچارد برای نمونه آزمایشی بر روی 6 کارابین با دهانه قفل شونده (3تا آلومینیومی و 3 تا آهنی (کارابین آهنی نه فولادی)) که 255 متر که روی صفحه آهنی افتاده بود انجام داد.
مشاهدات بعد از سقوط:
- هر سه کارابین آهنی به وضوع شکسته شده و قابل‌استفاده نبودند.
- اثراتی بر روی 3 کارابین آلومینیومی به وجود آمده بود اما خوب به نظر می‌رسیدند.
نتایج تخریب کارابین های سقوط کرده در آزمایش کشش:
- دو تا از کارابین های آهنی بازیابی شده: مقاومت دهانه باز همان‌طور که انتظار می‌رفت بود (نرمال)
سه کارابین آلومینیومی: یک کارابین روی قوس آن سقوط کرده و نتیجه تست منجر به گسیخته شدن کامل دهانه شد. تست مخرب (با دهانه باز) انجام شد. یک کارابین در 19.2 کیلو نیوتن (مقاومت اصلی 20 کیلونیوتن) شکست. دهانه کارابین دیگر نشکست و در 23.79 کیلونیوتن (مقاومت اصلی 24 کیلونیوتن) شکست.
تصویردو: کارابینی که 255 متر روی صفحه آهنی سقوط کرده و دهانه آن جداشده است. (عکس از ریچارد دیلانی)
از این تست‌ها می‌توان نتیجه گرفت:
- کارابین های آهنی به دلایل زیادی به نظر می‌رسد در اثر پرت شدن از ارتفاع بالا دچار آسیب‌های فیزیکی مشخصی می‌شود.
- کارابین های آلومینیومی ممکن است هیچ نشانه فیزیکی مشخصی از آسیب در اثر پرت شدن از ارتفاع زیاد نداشته باشد.
- سهکارابین آلومینیومی دچار هیچ کاهشی در استحکام در اثر پرت شدن از ارتفاع زیاد نشدند.
- این آزمایش نمونه بسیار کوچکی بود. درحالی‌که حتی باوجود آزمایش بر روی 1000 کارابین نمی‌توان مطمئن بود که کارابین شماره 1001 ممکن است با جهت‌گیری مناسبی بر روی زمین‌خورده و دچار آسیب غیرقابل‌مشاهده‌ای شده و درنتیجه باعث کاهش مقاومت زیاد کارابین شود.
بنابراین توصیه معتبر در این مورد چیست؟
(توجه داشته باشید که هیچ‌یک از افراد دخیل در این آزمایش شایستگی پاسخ به این سؤال را ندارند). پس از دستورالعمل سازنده در مورداستفاده، بازرسی و تعمیر برای تمام تجهیزات پیروی کنید.
تصویرسه: نقطه احتمالی برخورد کارابین آلومینیومی در اثر سقوط از ارتفاع 225 متری بر روی سطح سخت (عکس از ریچارد دیلانی)
تصویر چهار: کارابین تصویر 3 که در اثر نیروی 23.97 کیلونیوتن در تست کشش شکست.
و نهایتاً دو تجربه دیگر:
- در آزمایشی که توسط REI انجام شد، 30 کارابین 6 بار بر روی سطح بتنی از ارتفاع 10 متری انداخته شد و سپس با نمونه کارابین های نو از همان سری که تابه‌حال سقوطی نداشتند، مقایسه شد. نتایج آماری هیچ کاهش مقاومتی را نشان نمی‌داد.
در گردهمایی بین‌المللی امداد و نجات فنی در سال 2000، گرین والاس و کوین اسلاتربک از کمپانی SMC داده‌هایی از مقاومت کارابین هایی که از ارتفاع 9 و 18 متر بر روی بتن و آسفالت سقوط کرده بودند، ارائه دادند. یکی پس از دیگری آن‌ها 115 کارابین SMC آلومینیومی دی شکل قفل شونده را پرت کرده بودند. سپس مقاومت آن‌ها را اندازه‌گیری کرده بودند. آنچه کوین و گارین گفتند این بود که اگر کارابینتان افتاد، آن را دور بی اندازید (البته این دو برای شرکت SMC کار می‌کردند) اما اعداد آن‌ها چه می‌گفت؟ هیچ‌کدام از کارابین هایی که انداخته‌شده بودند ضعیف‌تر از کارابین های نو نبودند. در حقیقت حتی میانگین مقاومت کارابین های انداخته‌شده بالاتر از کارابین های نو بود! اما این تفاوت ازلحاظ آماری چشم‌گیر نبود.
تمام این‌ها نشان می‌دهد که اگر در کارابین آسیب قابل‌مشاهده‌ای وجود نداشته باشد، مقاومت کارابین تضعیف نمی‌شود. اما بااین‌وجود چون شما از تجهیزی استفاده می‌کنید که حکم مرگ و زندگی شمارا دارد، ممکن است بهتر باشد که حاشیه امنیت را رعایت نمایید.
نویسنده : Bjorn Sturmberg
حال بشنوید از بحثی که در این فروم ها در مورد پیغام آقای تیم ولمر شروع شد. آقای تام جونز به این صورت پاسخ گفته بود:
من برای 12 سال است که در شرکت بلک دیاموند (یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان کارابین در دنیا) کار می‌کنم. ما هرگز به مردم توصیه نمی‌کنیم که کارابین افتاده را دور بی اندازند. توصیه تولیدکنندگان این است که بعد از هر اتفاق بازرسی لازم را انجام دهند. اگه عملکرد آن درست بود، خوب پس استفاده از آن موردی ندارد. اما اگر 100 درصد اطمینان دارند که آن تجهیز دیگر قابل‌استفاده نیست، نباید از آن استفاده کنند.
پدیده “میکرو ترک‌ها” در سرامیک‌های فوق پیشرفته و مواد بسیار شکننده و در ذهن فوق ایده پرور دانشجویان مهندسی که می‌خواهند درترم های ابتدایی دانشگاه تئوری‌هایی را بررسی کنند، دیده می‌شود. آلومینیوم کاملاً سخت شده رفتاری شبیه سرامیک‌های فوق پیشرفته نداشته و میکرو ترک‌ها هرگز در آن‌ها دیده نمی‌شود.
خوشحالم که دوستان شما آزمایش‌هایی را انجام داده‌اند، اما تست‌های آن‌ها خیلی قابل‌استفاده نیست. برای آزمایش یک مشکل خاص لازمه که سیستم و مشکل کاملاً فهمیده شود. روش اجرای تست‌ها نشان می‌دهد که هیچ‌کدام از آن‌ها را متوجه نشده‌اند.
اما خوشحالم که متوجه شدم کارابین های آهنی خود نابود شونده هستند. بعد از میلاد مسیح دیگه از کارابین های آهنی استفاده نشد! به همین خاطر آزمایشی هم‌روی آن‌ها انجام‌نشده است.
اما بشنوید از آقای چارلی که در کمپانی پتزل کار می‌کند.
من برای شرکت پتزل کار می‌کنم و موضع‌گیری ما نیز در مورد کارابین های زمین‌خورده مانند کمپانی بلک دیاموند است. اگر بعد از بازرسی در کارابین هیچ آسیب اضافی مشاهده نکردید و عملکرد آن مناسب بود، می‌توانید از آن استفاده کنید.
من معتقدم که مشکل “میکرو ترک ها” چیزی به‌جز افسانه‌های محلی نیست. کسی واقعاً نمی دونه این موضوع از کجا شروع‌شده. شاید از سازندگانی که بعد از صحبت با یه سری دانشجوی مهندسی کارایی شبیه CYA (Concerned Youth for Americaکمپینی ست که در جهت رفع شک‌های ملت آمریکا گردهمایی برپا می‌کند) می‌کردن، شروع‌شده باشه. و این موضوع این حقیقت را تغییر نمی‌دهد که اگر هرگونه شکی به تجهیزات خود دارید باید آن را سریعاً دور بی اندازید.
پانوشت مترجم: دور انداختن تجهیزی که به آن شک دارید بسیار ارزش بیشتری نسبت به حفظ جان شما دارد، اما سعی کنید هر حرفی را بدون علت و دلیلی قانع‌کننده نپذیرید. نکته دیگه که باید به اون توجه داشته باشید اینه که مطالبی که در فروم های مختلف مطرح میشه ازلحاظ علمی اعتبار نداره اما می تونه جرقه‌ای باشه برای گرفتن ایده‌های نو و یادگیری مطالبی تازه.
پیمان رازقی
دی‌ماه 1391
منبع: آکادمی دره نوردی ایرانیان
